ควรให้อภัยไหม

เราเกลียดพ่อแต่เราไม่รู้จะให้อภัยเขาดีไหมก็รู้นะว่ามีบุญคุณทำให้เราเกิดมาแต่เขาก็ทำให้คนที่เรารักและเราเจ็บมากเช่นกันคนที่เรารักคือแม่เราตั้งแต่เกิดมาเราก็เห็นการกระทำของพ่อทุกอย่างทำให้แม่เราร้องไห้เช่น เอาเงินที่หาด้วยกันไปไม่บอก เที่ยวผู้หญิง เจ้าชู้ ขี้บ่น ชอบทำลายข้าวของ ชอบทำของหาย เวลาตัวเองผิดไม่เคยคิดว่าตัวเองผิดชอบโทษว่าเป็นความผิดของคนอื่น ชอบเอาลูกเมียไปนินทาว่าร้ายทั้งๆที่มันไม่จริงเลยสักนิด สกปรก จนร้านเจ๊งเลยละเอาเงินไปทีจนแม่เป็นหนี เวลายื่นบิลล์ค่าต่างๆให้ดูก็เดินหนี เคยขอเงินแม่ไปต่างประเทศแล้วไม่กลับมาไม่ติดต่อหายไปเป็นปี(ตอนนั้นแม่มีเราแล้วเราอายุ3ขวบ)แล้วซมซานกลับมาหาแม่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วยังมีอีกมากมาย ส่วนที่ทำให้เราร้องไห้คือ ชอบเอาเราไปเทียบกับญาติเราที่เรียนเก่งกว่าแบบตอนม.1เราสอบติดที่ร.ร.ประจำจังหวัดได้ที่14แต่ญาติได้ที่4แล้วก็เลยเอาเราไปเปรียบเทียบกับเขาเราเลยร้องไห้เพราะเออนี้เราพยายามที่สุดแล้ว(เราร้องไห้ยากมากแต่ร้องแล้วร้องนาน) เรื่องที่ทำให้ร้องไห้สาเหตุมาจากคำพูดของพ่อ เเล้วความซุ่มซามของพ่อสูงมากทำเราตกพื้นตอน2เดือน เข็นรถเข็นที่เรานั่งอยู่คมำพื่นขาเราถูกนีบตอนนั้นเรา2ขวบ พาเราไปเล่นเครื่องเล่นแล้วมือเราถูกเครื่องเล่นนีบตอนนั้นอายุ7ขวบ ขี่รถมอไซค์ให้เราซ้อนล่มฟันแท้เรา4เล่มข้างหน้าถูกบดละเอียดไปกับถนนตอนนั้นน้องซ้อนด้วยก็โทษว่าน้องผิดซะงั้น มีอีกเยอะแยะมากมาย จนตอนม.2ร้านที่แม่ขายของเจ๊งเพราะสาเหตุข้างบนแม่เลยต้องไปทำงานที่ก.ท.ม.พ่อเราก็ไปด้วยพอไปก็มีปัญหาไปเป็นแม่ครัวให้ร้านเพื่อนพ่อเราก็หาว่าแม่เรามีชู้ทั้งๆที่พ่อเราก็ทำงานกับแม่เราตลอดเวลา กลับห้องก็พร้อมกันจนไปโวยวายในร้านทำให้ถูกไล่ออกทั้งๆที่แม่เราก็ทำงานดีตลอดเราเลยขอให้แม่เลิกเถอะคนแบบนี้แล้วนิสัยพ่อก็หนักขึ้นเรื่อยๆด้วยเราเตือนพ่อหลายครั้งแล้วพ่อก็ด่าเราว่าเราเสียๆหายพอเลิกแล้วก็ยังตามราวีเรากับแม่(เรามีน้องคนหนึ่งด้วยน้องชอบโดนพ่อสอนเรื่องที่ไม่ควรน้องเลยนิสัยเสียตอนแม่สอนพ่อชอบมาโอ๋)พ่อเราตอนเลิกกับแม่ พ่อชอบมาหาเราที่อุดร(แม่กับเราอยู่คนละที่แม่อยู่กทม.แต่เราจะไปช่วยแม่ตอนปิดเทอมเลยรู้พฤษติกรรม)กรอกหูเราอย่างนู้นอย่างนี้ว่าแม่เราเสียเสียหายหายแต่เราดูออกและหมดความอดทนเราเลยด่าไปเท่านั้นละเขาก็เอาเราไปนินทาว่าเราติดยาบ้างี้ แล้วพอเราถามตรงๆก็ตอบว่าไม่ได้พูด แล้วตั้งแต่จำความไ ได้พ่อไม่เคยพึ่งพาได้ไม่เคยเลี้ยงดูเราแบบนี้เราควรอภัยให้ไหมคะ